Psikoza i referohet simptomave siç janë deluzionet, halucinacionet, mendimi dhe të folurit i çorganizuar, dhe sjellja motorike e çuditshme dhe e papërshtatshme (përfshirë kataloninë) që tregojnë humbje të kontaktit me realitetin. Çrregullimi skizoafektiv konsiderohet kur psikoza dhe simptomat e humorit koekzistojnë. Diagnoza kërkon që simptomat e rëndësishme të humorit (depresive ose maniakale) të jenë të pranishme për më shumë se 50% të gjithë kohëzgjatjes së sëmundjes, njëkohësisht me ≥ 2 simptoma të skizofrenisë (deluzione, halucinacione, të folur të çorganizuar, sjellje të çorganizuar ose katalonike, simptoma negative). Dallimi i çrregullimit skizoafektiv nga skizofrenia dhe çrregullimet e humorit mund të kërkojë vlerësim gjatësor të simptomave dhe progresionit të simptomave.

Trajtimi i Çrregullimit Skizoafektiv

Shpesh një kombinim i barnave, psikoterapisë dhe mbështetjes në komunitet. Meqenëse çrregullimi skizoafektiv shpesh çon në aftësi të kufizuara afatgjata, trajtimi gjithëpërfshirës (përfshirë barnat, psikoterapinë dhe mbështetjen në komunitet) shpesh kërkohet. Për trajtimin e tipit maniak, një antipsikotik i gjeneratës së dytë mund të jetë i mjaftueshëm, por nëse nuk është, mund të ndihmojë shtimi i litiumit, karbamazepinës ose valproatit. Për trajtimin e tipit depresiv, fillimisht jepet një antipsikotik i gjeneratës së dytë. Pastaj, pasi simptomat psikotike pozitive të stabilizohen, duhet të futet një antidepresant nëse depresioni kërkon trajtim; inhibitorët e rikapërcimit të serotoninës (SSRI) preferohen për shkak të profilit të sigurisë së tyre.