Një numër sëmundjesh infektive shkaktojnë uveit. Shkaqet më të zakonshme janë toksoplazmoza, virusi herpes simplex (HSV), dhe virusi varicella-zoster (VZV). Organizma të ndryshëm prekin pjesë të ndryshme të traktit uveal. Më pak të zakonshmet janë: Bortonellosis, CMV, Lyme, Syphilis, Tuberculosis, Candida, Aspergillus, Leprosy, Ebole etc…
Toksoplazmoza
Toksoplazmoza është shkaku më i zakonshëm i retinitit te pacientët imunokompetentë. Shumica e rasteve fitohen pas lindjes; megjithatë, ndodhin edhe raste kongjenitale, veçanërisht në vendet ku infeksioni është endemik. Simptomat si pika lundruese dhe ulje e shikimit janë nga qelizat e trupit vitreus ose me lezione apo cikatrice retinale. Përfshirja e segmentit të përparmë mund të ndodhë njëkohësisht dhe mund të shkaktojë dhimbje okulare, skuqje dhe fotofobi. Testimet laboratorike duhet të përfshijnë titrat e antitrupave ndaj Toxoplasma gondii në serum.
Trajtimi rekomandohet për pacientët me lezione posterore që kërcënojnë struktura vizuale vitale, si disku optik ose makula, si dhe për pacientët imunokomprometuar. Terapia përfshin pirimetaminë, sulfonamide, klindamicinë, dhe në raste të caktuara, kortikosteroide sistemike. Kortikosteroidet nuk duhet të përdoren pa mbulim antimikrobik njëkohësisht. Lezionet që kërcënojnë shikimin në makulë ose pranë nervit optik kërkojnë injeksione intravitreale me klindamicinë. Toksoplazmoza mund të rikthehet dhe pacientët me lezione që kërcënojnë shikimin mund të kërkojnë profilaksi afatgjatë me trimetoprim/sulfametoksazol. Kortikosteroidet me veprim të gjatë (p.sh., triamcinolone acetonide) duhet të shmangen. Pacientët me pak ose pa simptoma dhe vetëm me lezione periferike të vogla që nuk kërcënojnë direkt strukturat vizuale jetike mund të monitorohen pa trajtim dhe duhet të fillojnë të tregojnë përmirësim të ngadaltë brenda 1 deri në 2 muaj.
Herpesviruset: HSV dhe VZV
HSV shkakton uveit anterior. VZV është më pak i zakonshëm, megjithëse prevalenca e uveitit anterior të lidhur me herpesviruset rritet me moshën. Të dy, HSV dhe VZV, mund të shkaktojnë edhe uveit posterior, megjithëse kjo ndodh më rrallë.
Simptomat e uveitit anterior përfshijnë:
- Dhimbje okulare
- Fotofobi
- Ulje e shikimit
Shenjat përfshijnë:
- Skuqje
- Injeksion konjunktival dhe inflamacion të dhomës së përparme (qeliza dhe ndriçim), shpesh të shoqëruar me inflamacion të kornesë (keratit)
- Ulje e ndjeshmërisë së kornesë
- Atrofi irisi e copëzuar ose sektoriale
Presioni intraokular mund të jetë i rritur, në kontrast me presionin e ulët intraokular që zakonisht shoqëron shumicën e formave të uveitit. Rritja mund të zbulohet duke përdorur tonometri me aplikim (p.sh., Goldmann tonometër, pneumotonometër, tonometër me indentim elektronik ose, në mungesë të tyre, një tonometër Schiotz). Trajtimi duhet të përfshijë një kortikosteroid topik dhe një medikament cikloplegjik-midrial. Acyclovir (400 mg oral 5 herë/ditë për HSV dhe 800 mg oral 5 herë/ditë për VZV) ose valacyclovir (1 g oral 2 herë/ditë për HSV dhe 1 g oral 3 herë/ditë për VZV) mund të përdoren gjithashtu. Në pacientët me hipertension okular mund të kërkohen pika për uljen e presionit intraokular.
Nekroza akute e retinës (ARN)
Nekroza akute e retinës (ARN) është një formë retinititi që përparon me shpejtësi dhe është një manifestim shumë më i rrallë i infeksioneve nga VZV dhe HSV. ARN zakonisht shfaqet me retinit të bashkuar, vaskulit okluziv të retinës dhe inflamacion të moderuar deri të rëndë të trupin vitreus. Një e treta e rasteve të ARN bëhen bilaterale, dhe në tre të katërtat e syve ndodh shkëputja e retinës. ARN mund të ndodhë gjithashtu te pacientët me HIV/AIDS, por pacientët e imunokomprometuar rëndë mund të kenë inflamacion më të dobët të vitreusit. Paracenteza e dhomës së përparme ose biopsia e vitreusit për kulturë dhe analizë me reaksion zinxhir polimerazash mund të jenë të dobishme në diagnostikimin e ARN. Opsionet e trajtimit përfshijnë aciklovir IV, ganciklovir IV ose foscarnet, injeksione intravitreale të ganciklovirit ose foscarnet-it, dhe valaciklovir ose valganciklovir oral.
Citomegalovirusi
Citomegalovirusi (CMV) është shkaku më i zakonshëm i retinitit te pacientët imunokomprometuar, por prevalenca është ulur tek pacientët me HIV/AIDS që marrin terapi antiretrovirale (ART). Deri në vitin 2001, 10% e këtyre pacientëve ishin të prekur. Shumica e pacientëve të prekur kanë një numër të qelizave CD4+ më pak se 100 qeliza/mcL. Retiniti nga CMV mund të ndodhë gjithashtu tek neonatët dhe pacientët e imunokomprometuar farmakologjikisht, por është i rrallë. CMV rrallëherë mund të shkaktojë uveit anterior tek një pacient imunokompetent.
Simptomat e retinitit nga CMV përfshijnë:
- Shikim të turbullt
- Scotoma
- Pika lundruese
- Drita që pulsojnë
- Humbje të shikimit
Ashtu si me retinitet e tjera nga herpesviridae, presioni intraokular zakonisht është i rritur. Megjithatë, infeksioni shpesh është asimptomatik. Diagnoza është kryesisht klinike, e bazuar në ekzaminimin oftalmoskopik direkt ose indirekt; testet serologjike kanë përdorim të kufizuar, megjithëse analiza e lëngut ujor mund të jetë konfirmuese nëse diagnoza është në dyshim.
Trajtimi për pacientët me HIV/AIDS përfshin ganciklovir sistemik ose intravitreal, foscarnet sistemik ose intravitreal, ose valganciklovir sistemik. Terapia zakonisht vazhdon për një kohë të pacaktuar, përveç nëse arrihet rikonstruksioni imunitar me terapi antiretrovirale të kombinuar (zakonisht një numër i qelizave CD4+ > 100 qeliza/mcL për të paktën 3 muaj). Pacientët me një numër të qelizave CD4+ < 50 qeliza/mcL, edhe nëse janë asimptomatikë, duhet të monitorohen çdo 3 muaj për retinit nga CMV.
Reference:
- Rothova A, Hajjaj A, de Hoog J, et al: Uveitis causes according to immune status of patients. Acta Ophthalmol 97(1):53-59, 2019.
- Zegans ME, Tabbara KF: Management of ocular toxoplasmosis. American Academy of Ophthalmology. ONE® Network. Current Insight, 2008.
- Doran M: Understanding and treating viral anterior uveitis. American Academy of Ophthalmology. EyeNet®Magazine, 2009.
